Tη νύχτα οι κεραίες της τηλεόρασης κατέρρευσαν αποκαμωμένες από
την ολοήμερη προσπάθεια να αγγίξουν τον ουρανό, στους στύλους τα καλώδια τεντώνονται στα όρια τους από την ανυπομονησία, το
σιγανό πηγαινέλα της θάλασσας στην ακτή το ακούς; το διαφορετικό τρίξιμο του κρεβατιού όταν δεν το μοιράζομαι μαζί σου, η μυστική τέχνη της χειραγώγησης του χρόνου, τα παραπονεμένα χέρια μου,
τυραννική η άσφαλτος που μας χωρίζει, αβέβαια τα μηνύματα των
πουλιών τις μέρες που δεν είσαι εδώ, μαθαίνω να αγαπώ βλέποντας
πόσο εύκολα μελανιάζει το κορμί μου μακριά σου, κοιτώντας
τα γυμνά δέντρα να αντέχουν στο βοριά και τον ουρανό να κλέβει
τα μπαλόνια από τα χέρια των παιδιών.
+
έλα να κάνουμε μια επαλήθευση όσων γνωρίζω, όχι συντριβές λοιπόν
μα χάδια κατανυκτικά, όχι αναμονή αλλά μεταμόρφωση, όχι βια
παρά μόνο εκείνη των λέξεων όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, το άγγιγμα στα χείλη και οι ρώγες σου μέσα από το φανελάκι,
η αέναη προσπάθεια να εγκατασταθώ μέσα σου, το τόξο της πλάτης
σου, μου λείπεις μα κάθε μέρα περνάει και πιο δύσκολα και
φοβάμαι μη συνηθίσεις την απόσταση την απουσία ή ακόμα το ειδικό βάρος που έχουν τα λεπτά όταν είσαι μόνη σου μέσα στο πλήθος
μα χάδια κατανυκτικά, όχι αναμονή αλλά μεταμόρφωση, όχι βια
παρά μόνο εκείνη των λέξεων όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, το άγγιγμα στα χείλη και οι ρώγες σου μέσα από το φανελάκι,
η αέναη προσπάθεια να εγκατασταθώ μέσα σου, το τόξο της πλάτης
σου, μου λείπεις μα κάθε μέρα περνάει και πιο δύσκολα και
φοβάμαι μη συνηθίσεις την απόσταση την απουσία ή ακόμα το ειδικό βάρος που έχουν τα λεπτά όταν είσαι μόνη σου μέσα στο πλήθος
+
τις περισσότερες ημέρες καταλαβαίνω πως επιβιώνω ενώ θα
έπρεπε να ζω, θα ξεκινήσω λοιπόν και η άνοιξη θα ακολουθήσει,
έρχομαι, να συμμετάσχω ενεργά στην προσπάθεια σου, για κάτι αληθινό.
