Τα φύλλα (original)

Θα περιμένω άλλες νύχτες
το φίδι τώρα κι η θηλιά
ήχοι πανάρχαιοι βλοσυροί
θα παραμείνουν ζωντανοί
σαν δυο ανυπόμονα παιδιά
σ' ασπρόμαυρη φωτογραφία

.

.

.

Θα περιμένω άλλες νύχτες
νόημα πράσινο, σκυφτό
γεύσεις γεμάτες προσμονή
να μου φυλάξεις την πληγή
θα τεμαχίσω για να δω
τ' ανάγλυφο κορμί σου

.

.

.

Κι αν θέλει η θάλασσα κι η γη
τώρα προσεύχομαι αυστηρός
δίχως ψυχή μα με καρδιά
να μου φυλάξεις ζωντανά
(ο λόγος πάντα σκοτεινός)
υγρά, τα φύλλα των ματιών σου.

Ερωτικό

Μια μέρα θα μαζέψω τις ήττες μου σε ένα καλάθι

Οι ψίθυροι θα πάψουν, θα φάω τις καλημέρες μου για πρωινό

Θα κόψω το πόδι της φωνής μου και θα γεμίσω ηλιοτρόπια

τα μάτια μου, το ψυγείο και τη συνείδησή μου

Θα έχουν επιτέλους τα Σάββατα την τιμωρία που τους αξίζει.




Οι ασημένιες γραμμές από σάλιο που αφήνω στο κορμί σου

θα δείχνουν στα πλοία σου το δρόμο







Κι εγώ θα αποκτήσω ένα κομμάτι ύπνο αθώο, δίκαιο

Πολύχρωμο και βαθύ σαν οργασμό.

13

Θέλω να γίνω μια μικρή αλήθεια Θέλω να γίνω ένα σπίτι να ζήσεις μέσα του Ένα ξύλινο ντουλάπι να φυλάξεις τις μπότες σου Ένας έναστρος ουρανός για να ελπίζεις Θέλω να γίνω εκείνη η ελιά στην πλάτη σου Εκείνη η ελιά συγκεκριμένα Θέλω να γίνω ένας μαύρος μπλουζίστας σε ένα νότο γεμάτο αλλιγάτορες και βαμβάκι Θέλω να γίνω μια έκπληξη Μια λίμνη με παγωμένα, ακίνητα, μπλε νερά και μικρά πορτοκαλί ψαράκια να κολυμπούν μέσα μου Θέλω να γίνω ένα όχιπια και ένα μεγάλο ναι και ένα μικρότερο ήρεμο είμαικαλά και μία μεγαλύτερη παλάμη να σε χωράω Ένα κόκκινο χαλί να με πατούν τα γυμνά σου πόδια, να ευχαριστιέσαι και να ευχαριστιέμαι Θέλω να γίνω μια επιτέλουςόμορφηκυριακή Θέλω να γίνω για λίγο αυτά που κοιτάς όταν δεν κοιτάς εμένα Ένα φιλί χωρίς χείλη Μια βδομάδα χωρίς δευτέρα Ένας δρόμος μόνο να έρχεσαι όχι να πηγαίνεις Μόνο να έρχεσαι

Ύστερα θέλω να γίνω για λίγο εγώ για να έχεις κάτι πάλι να φοβάσαι.

Μυστήριο

.

.

.

.

Καμιά φορά όταν νυχτώνει σκύβω κάτω από το κρεβάτι μου

βγάζω ένα μικρό τενεκεδένιο πολύχρωμο κουτί από μπισκότα

τα μπισκότα δεν τρώγονται

στο κουτί φυλάω την καρδιά μου

η καρδιά μου τρώγεται

τυλιγμένη σε πορφυρές κορδέλες (για να μη φαίνεται το αίμα χαζέ)

και την καρφιτσώνω ξανά στο στήθος μου

αγαπάω λιγάκι ή λέω πως αγαπάω

ζω λιγάκι ή λέω πως ζω

και προσεχτικά, πριν ξημερώσει,

φροντίζω να τη βάλω ξανά στη θέση της.

Τυλιγμένη στις κορδέλες.

Μέσα στο κουτί.

Κάτω από το κρεβάτι.

.

.

.

Καμιά φορά όταν νυχτώνει και βλέπω συρματοπλέγματα

θέλω να περάσω από μέσα

φοράω δεν φοράω την καρδιά μου

.

.

.

Καμία φορά όταν νυχτώνει χαίρομαι κιόλας.

Συνήθως όμως δακρύζω.

Ναι.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Καμία φορά όταν νυχτώσει

μπορεί να μπω κι εγώ στο κουτί.

.

Στη φυλακή μου

Καλώς σας βρήκα

Μισό λεπτό μόνο να τραβήξω την κουρτίνα.

Μου κρύβει το φως

Και τις τελευταίες μέρες

Μου έλειψε πολύ