..
.
.
Καμιά φορά όταν νυχτώνει σκύβω κάτω από το κρεβάτι μου
βγάζω ένα μικρό τενεκεδένιο πολύχρωμο κουτί από μπισκότα
τα μπισκότα δεν τρώγονται
στο κουτί φυλάω την καρδιά μου
η καρδιά μου τρώγεται
τυλιγμένη σε πορφυρές κορδέλες (για να μη φαίνεται το αίμα χαζέ)
και την καρφιτσώνω ξανά στο στήθος μου
αγαπάω λιγάκι ή λέω πως αγαπάω
ζω λιγάκι ή λέω πως ζω
και προσεχτικά, πριν ξημερώσει,
φροντίζω να τη βάλω ξανά στη θέση της.
Τυλιγμένη στις κορδέλες.
Μέσα στο κουτί.
Κάτω από το κρεβάτι.
.
.
.
Καμιά φορά όταν νυχτώνει και βλέπω συρματοπλέγματα
θέλω να περάσω από μέσα
φοράω δεν φοράω την καρδιά μου
.
.
.
Καμία φορά όταν νυχτώνει χαίρομαι κιόλας.
Συνήθως όμως δακρύζω.
Ναι.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Καμία φορά όταν νυχτώσει
μπορεί να μπω κι εγώ στο κουτί.
.
