Γλυκιά αγάπη

Αυτές οι γραμμές που αφήνει η τσάντα μου στο πάτωμα
ελλείψει καλού χιούμορ από πλευράς μου
ήταν ανεπίτρεπτες. Κι εσύ απλά αναστέναξες.
Επομένως σε θέλω.

Τίποτα δεν ξεχωρίζει από πάνω μου
ούτε καν η προοπτική της φωνής μου.
Δεν με πίστεψες, δεν σε δάμασα, 
παραμένουμε ανυπέρβλητοι και σπουδαίοι.

Τώρα στέκομαι μπροστά σου
ολοκαίνουργιος και σταθερός
δίχως κορδέλλες και περιττές επιπλοκές
με τις σημασίες μου να κρέμονται σαν κακή τέχνη στον τοίχο.

Ήταν γενναίο να κρατήσω το ψαλίδι μετά την ήττα μου
το κορμί σου ένα κομμάτι χαρτί που δεν ξέρω αν πρέπει 
να το διαβάσω να το κάψω ή να κοπώ.
Έτσι είναι ο κόσμος. Γεμάτος κουρασμένες πριγκίπισσες.

Δεν μπορώ να ανακαλέσω τις επιθυμίες μου κι ας με παίδεψες πολύ
αντίο λοιπόν, κι ας ήταν το σώμα σου στητό, 
τα λόγια σου καθαρά, το τελευταίο σκαλοπάτι απότομο.
Παραμένω εγώ, μη ερμηνευμένος σωστά.