Το μόνο που γνωρίζω είναι πως μια πέτρα
μπορεί να απλώσει τα μαύρα της φτερά και η σκιά τους
να μην είναι αρκετή για να καλύψει όλες τις λίμνες
και τα δάση του μυαλού σου
οι μωβ και κίτρινες μελανιές της
η ανάγκη της για νερό
η ολοκόκκινη δόξα της
δεν θα έρθει μάταια
κάποτε θα συμπληρωθούν οι προϋποθέσεις
θα αντικρίσουμε την αλήθεια υπό ένα συγκεκριμένο φως
μόνοι καταμεσής στο σταθμό
δεν θα θέλουμε μα θα πρέπει
να αγνοήσουμε το πλήθος που θα μας σπρώχνει
προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή ίσως προς
τη νύχτα εκείνη με τις φωτιές.
~
Όλο το βράδυ ανέπνεαν οι πεταλούδες στο λαιμό μας
μέσα στο παλιό συρτάρι η ηχώ μιας θάλασσας μακρινής
Πλανήτες ολόκληροι από ζάχαρη, ζώα με στρογγυλές ψυχές
μη μιλάς άλλο, μόνο ψιθύρισέ μου σαν θα φεύγεις
τ’ όνομά σου στη γλώσσα των χελιδονιών
μη πάει χαμένο τόσο σεληνόφως.
