Lux Aeterna

''Συναντηθήκαμε αργά το απόγευμα κάπου προς τον παλιό σταθμό.

Φυσούσε από το πρωί κι η θάλασσα ήταν

έρημη στα καφενεία και στα τραμ της αφετηρίας
Κοιτούσα τα χέρια του που έσφιγγαν ήρεμα, με κρυφή συγκατάθεση,

τα δικά μου. Μες στο σακίδιο ήταν όλος ο κόσμος του - πουλόβερ,

βιβλία, γράμματα... Επρεπε να 'ρχονταν τα πράγματα αλλιώς,

μα το θελήσαμε τάχα
Αχρωμο φως, μια Κυριακή φθινοπωριάτικη, καμιά ελπίδα.

Μικρά ταξίδια στις ακτές, όλα χαλάσανε. Θεέ μου,τόση ερημιά
Εβρεχε στην επιστροφή και ο αυτοκινητόδρομος γέμισε

φωτεινά σήματα, πικρά ολομόναχα φώτα''

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου - Αποχαιρετισμός