Άσε με να τελειώσω

Εδώ, παίζω με τον αναπτήρα μου και την αμήχανη σιωπή και τον καπνό να αιωρείται μπροστά στα μάτια μου, αναστενάζω συχνά τώρα τελευταία και μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα ότι έχω χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους. Δεν νομίζω ότι είμαι έτοιμος να γίνω αυτός που πρέπει να είμαι. Παραλογίζομαι ελαφρά όταν σκέφτομαι τα μαλλιά σου αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα έτσι που φυσάει τώρα ο αέρας. Όλα θα γίνουν, έχει ο Θεός, κάνε υπομονή. Πήγα το πρωί στο αεροδρόμιο, μετά για καφέ, μετά στα κτελ. Το ταπ ταπ των νυχιών στη οθόνη του κινητού, το ασύμμετρα βαμμένο δεξί βλέφαρο, οι λέξεις που βάζουμε σε μια σειρά όχι για να καταλάβει ο άλλος τι λέμε αλλά για να μη καταλάβει, έχει φτωχύνει το λεξιλόγιο μου αλλά πλέον διαβάζω τα μάτια των ανθρώπων με μεγαλύτερη ευκολία, απογοήτευση από τη ζωή, άσε θα πληρώσω εγώ. Στριφογυρίζω στον ύπνο μου τα τελευταία βράδια, πόνεσαν τα αυτιά μου από τις ωτοασπίδες, μουσικές καινούργιες να ακούσω δε βρήκα παρά μόνο εκείνο το θλιβερό ιρλανδέζικο, πάτησα τα γυαλιά μου για δεύτερη φορά αλλά άντεξαν, βρήκα δύο ωραία σακάκια αλλά έχω παχύνει. Δεν μπορώ να τραγουδήσω και μάλλον είναι καλύτερα έτσι, αλλά μέχρι πότε θα με στοιχειώνει εκείνο το τραγούδι; Όχι, μη με βάλεις στην ιστορία, αυτό το πουλόβερ ήταν λάθος κίτρινο αλλά ντράπηκα να το πω, δεν θα γράψω ποτέ παιδικά παραμύθια, πρέπει να μιλάω λιγότερο και να ακούω περισσότερο, όπως παλιά. Είμαι πιο λάθος από ποτέ, θυμώνω συχνά, ο αδερφός μου παντρεύεται το καλοκαίρι και εγώ θέλω να δοκιμάσω ιαπωνικό ουϊσκι. Α, επίσης ο παππούς από πάνω βήχει ανησυχητικά, ακούω κάτι να στάζει αλλά δεν ξέρω τι, και στο μπαλκόνι έχω να βγω κάτι μήνες. 

Πάλι ξέχασα που πάρκαρα, ά στο διάλο.









Ας πιούμε στις ένδοξες αποτυχίες μας και στα λάθη που φαίνονται καλύτερα με την κατάλληλη μουσική.