20151222

Supertrees



Νικόλαε, μεσουράνησε ο ήλιος κι εσύ σκέφτεσαι ακόμα φωτάκια και νανουρίσματα, με αναγκάζεις ξανά χριστουγεννιάτικα να μιλήσω για πράγματα καλοκαιρινά, άφησε λίγο το βιβλίο και αναλογίσου τη σημασία του να σε δείχνουν οι καθρέφτες όπως θα έπρεπε να ήσουν (όλα αυτά που είπες), μεγαλοπρεπή και νόστιμο και δίχως σάλια στο μαξιλάρι, σου είπε κανείς πως λίγο χαμηλότερα και λίγο πιο αριστερά από εδώ έπιασε ήδη να νυχτώνει; όχι; οι βρεγμένες πατημασιές σου στο πάτωμα το έκαναν δικό σου για λίγο.

~

Μετά ήρθαν τα πουλιά και οι χειραψίες και οι άγγελοι από γύψο, εσύ πάλι επιμένεις να καπνίζεις που και που κανένα τσιγάρο και να ακούς παράξενες μουσικές, γέμισες τις μέρες σου ευχάριστες συζητήσεις και αγορές και φιλιά, τι παράξενο όνειρο κι αυτό με τα παπούτσια, τα είχαν κάνει λέει φωλιές τους τα πουλιά (όλα αυτά που είπες) και δεν σου τα έδιναν και βγήκες να τη βρεις ξυπόλητος και ακατανόητος, καμία έκπληξη μέχρι εδώ.

~

Εντάξει λοιπόν, σε αφήνω να προχωρήσεις (όλα αυτά που είπες), να θυμάσαι μόνο τι ωραίες βαλίτσες είχες και πόσο λίγο ταξίδεψες, πόσα λίγα γνώριζες και πόσο πολύ μίλησες, μην απογοητεύεσαι όμως, η ζωή σου γεμίζει τις τσέπες κλειδιά και το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να θυμηθείς σε ποιον είπες τις αλήθειες σου


(όταν δεν υπήρχε κανείς να σε ακούσει).