Ερωτικό κάλεσμα

Στένεψαν όσα με περιβάλλουν και πλέον τα καλοκαίρια μου πετσόκοψαν τα χέρια, αιχμηρά τα στάχυα και απρόσιτες οι εκκλησίες, θα με έδινα ρε, οποιαδήποτε Δευτέρα, θα με έδινα με μοναδικό αντάλλαγμα ένα όχι και τόσο τσαλακωμένο καπέλο, συνήθως δε βάφομαι καθόλου αλλά σήμερα λίγο μπλε στα χείλη θα βοηθούσε τον κόσμο να καταλάβει πως δεν αστειεύομαι, ο άνεμος λοιπόν σε φυσούσε με τέτοιο τρόπο που δε βρήκα τίποτα να πω, όλα ήταν ήσυχα και παράξενα, σαν να μη καθάριζε λέει η μητέρα συχνά και να είχαν φυτρώσει λουλούδια στο σαλόνι, κάτι έπρεπε οπωσδήποτε να ειπωθεί για όλα αυτά, έκλεισα τα μάτια, έτριξα τα δόντια μου, μαζεύτηκαν όλοι στη γωνία τρομαγμένοι, δεν κατάλαβαν το ερωτικό μου κάλεσμα, κανείς δεν είπε τίποτα τελικά, ο κόσμος όμως ξεχνάει και αλλάζουν λίγο τα πράγματα μέσα μας, θα τα θυμούνται μετά και θα γελούν, και λίγα χρόνια αργότερα θα λένε ''ποιος Νίκος;'' , αφού τίποτα δεν ειπώθηκε τότε που έπρεπε.