20130812

Ανοιχτό μπλε, σχεδόν γαλάζιο


 
 
H επιθυμία κρατάει ένα 38άρι smith & wesson και πλησιάζει, τόσο καυτή η άσφαλτος που κολλάει στα παπούτσια μας, ανήσυχο βλέμμα και μαλλιά μπλεγμένα από τον άνεμο και το αλάτι, αντέχω στη σκέψη μιας νέας σύγκρουσης μα το τραπέζι έχει πάνω μόνο κεριά και τα παράθυρα τυφλά, οι κουρτίνες τρελλάθηκαν στον άνεμο, μούδιασε το δεξί μου χέρι, αυτό που χαιδεύω κι αυτό που σφίγγω γροθιά, θα κερδίσουμε κάτι από κάθε μας ήττα γιατί είμασταν ωραίοι εκείνο το βράδυ που έπεσαν οι μάσκες, θυμάσαι Βασίλη; όλα θα περάσουν, δεν πιστεύω στη συμμετρία, ούτε εκείνη σε εμένα, μα όλα συμβαίνουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο απλά ψάχνουμε τις στάχτες για το κομμάτι εκείνο του εαυτού μας που χάσαμε.

~

Ώστε έτσι είναι λοιπόν όταν σταματάει ο χρόνος, όταν εμείς φύγουμε όλη αυτή η ομορφιά θα μείνει εδώ να τη δει κάποιος άλλος, εμείς απλά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τα πουλιά στο ζεστό τους νότο, πες μου, πρόλαβε ποτέ κανείς να κάνει ευχή σε αστέρι που πέφτει, δεν είμαι καλός στο να δίνω υποσχέσεις κι είμαι ακόμα χειρότερος στο να τις κρατάω, άργησα αλλά στο τέλος κατάλαβα γιατί είσαι απόψε εδώ, ξέρεις, από ψηλά όλοι φαίνονται τόσο μικροί, ας κάνουμε το τελευταίο τσιγάρο αλλά πρόσεχε, αυτό που πραγματικά χρειάζομαι είναι ένα νόμισμα να ξεπληρώνει όλα τα χρέη και ένα φιλί να βάλει τέλος σε όλα τα φιλιά.