Μικρή Άρκτος II

Πάρε με στα χέρια σου και παίξε μαζί μου, σπάσε με αν θέλεις αλλά μη με δώσεις σε άλλον, κέρασέ με southern και αλμυρά μπισκότα, άσε το αλάτι από τη θάλασσα πάνω σου και βάλε να παίζει snowy in f# minor, μείνε σοβαρή και κοίτα το φεγγάρι, το ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι τις πόλεις τις αγαπάμε γιατί είναι φτιαγμένες από τσιμέντο, σάρκα, μέταλλα σκουριασμένα και επιθυμίες, γίνε για λίγο ένα κόκκινο μπαλόνι και σου υπόσχομαι πως θα γίνω ένα παιδί για να σε χάσω από τα χέρια μου, αν έγραφα την ιστορία από την αρχή στο λέω πως θα έκαιγα ξανά τη Ρώμη, μη ρωτήσεις γιατί αν δεν είσαι προετοιμασμένη για την απάντηση, απόψε λοιπόν θα ήθελα όλα να είναι ασπρόμαυρα και να έκανες παράξενα σινιάλα με τα χέρια σου, να έδινες παράξενα φιλιά με τα χείλη σου και εγώ να έβγαζα αγκάθια και να σε κοιτούσα από μια μεριά σιωπηλός, μεθυσμένος, βυθισμένος σε μια θάλασσα σκοτεινή να πιάνομαι από τα μαλλιά μου.