Υποψιάζομαι αλλά δεν το έχω πει σε κανέναν πως θα έρθει μια μέρα που θα αναιρεί όλες τις προηγούμενες,
την οποία οι επόμενες θα προσμένουν με λαχτάρα γιατί θα τις φέρει πιο κοντά, σου
λέω αλήθεια, κάποιοι έχουν σώματα πλαστικά σε έντονα χρώματα, εύκαμπτα, κάποιες
πόρτες παραμένουν ανοιχτές όσες φορές και να τις κλειδώσεις και τώρα τελευταία ένα
σμήνος παράξενες ιδέες έχουν φτιάξει
φωλιά στο κεφάλι μου, γιατί όμως τόσα φώτα στο δρόμο, ποιός θέλει να δείξει τι
σε ποιόν, παρόμοιες συζητήσεις διαφορετικοί άνθρωποι, αν σε άκουγα πιο
προσεκτικά θα με έλεγες φίλο, αν σε κοιτούσα διαφορετικά θα γύριζες από την
άλλη, σύρραψε αυτές τις μέρες στην καρδιά μου να μη ξεχαστούν ποτέ, δεν ξέρω τι
όνομα να σου πω αν με ρωτήσεις πως με λένε σήμερα, όσο για την ηλικία μου,
είμαι τουλάχιστον 21 και βάλε εσύ όσα χρόνια πιστεύεις ότι αξίζουν τα επόμενα,
αφού λοιπόν μου κάνουν ακόμα τα παλιά μου ρούχα γιατί δε με ξύπνησες το πρωί
για το σχολείο, μητέρα;
Κάνει λίγο ψύχρα απόψε κι ας καίνε τα φώτα τόσο πολύ,
σταμάτα να χαμογελάς σαν Πέμπτη και συνέχισε το δρόμο σου, οι ταμπέλες στο
δρόμο δεν δείχνουν ποτέ προς τα εμένα και είναι τόσο εύκολο να χαθείς αν δεν
έχεις χαράξει στο δέρμα σου τις σωστές λέξεις. Απόψε συγχωρώ τους πάντες, να η
ευκαιρία μας, τραγούδησε μαζί μου, κι αν έχουμε μεθύσει και δεν θυμόμαστε τα
λόγια δεν πειράζει, ας ψιθυρίσουμε απλά λα-λα-λα.
