Αυτό που βλέπεις μπροστά σου είναι ένα συναρπαστικό
μέλλον και ένα ψυγείο με γάλα που έχει λήξει. Πες μου γιατί είσαι εδώ, σ’ αυτό
το δωμάτιο, σ’ αυτό το σώμα. Πες μου γιατί οι ημέρες περνούν χωρίς την υπόσχεση
μιας καταστροφής, ή έστω μιας μικρής περιστασιακής ανατριχίλας στο δέρμα.
Συνέχισε να χαμογελάς σε αγνώστους, να υπόσχεσαι τρένα γεμάτα συγκινήσεις,
βροχές χωρίς ομπρέλες. Άννα, σταμάτα να προσπαθείς να θυμηθείς, δεν έχει έρθει
ακόμα μια όμορφη Δευτέρα, δεν έχει υπάρξει ψέμα χωρίς λίγη αλήθεια μέσα του,
απλά κάποιοι άνθρωποι ματώνουν πιο εύκολα το καλοκαίρι και κάποια παιχνίδια
χάνονται καμιά φορά χωρίς λόγο. Γι’ αυτό τα όνειρά μας δεν είναι παρά
αναμνήσεις από μια άλλη, παράλληλη ζωή, γι’ αυτό ο θάνατός μας μπορεί να φανεί σε
μερικούς λίγο αστείος.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν, τα λάθη δεν θα γίνουν μόνα τους.
Εκκρεμεί να ζήσουμε μια ζωή κύριοι.
