Το ασανσέρ που σταματάει πάντα στον ημιόροφο

Της μιλούσε ώρα πολλή για πράγματα
που λάμπουν, όπως οι φόβοι, τα καινούργια παπούτσια
των παιδιών και τα μάτια όσων δεν έχουν
τίποτα να χάσουν.

Εκείνη γύρισε πλευρό ανήσυχα
και συνέχισε τον ύπνο της.

Τότε ακριβώς άρχισε η βροχή.


...

Όταν κατακάθισε η σκόνη ψάξαμε να βρούμε
κάτι να θάψουμε
αλλά δε βρήκαμε τίποτα.


Έπειτα, ήρθαν οι άνθρωποι με τα
κοφτερά χαμόγελα.




Τόσο ξημέρωμα
κι εσύ π ο υ θ ε ν ά.