Η καρδιά μου κάπου μάγκωσε και ξεφτίζει όπως κινούμαι, έφτιαξα για το κρύο μια ζακέτα από αόρατες φωνές, τα πόδια μου με πάνε προς ένα μέλλον όπου η γνώμη μου έχει σημασία για εσένα, μα νύσταξα κι ονειρεύτηκα πως ήμουν ένα πλοίο-φάρος στα θολά νερά ενός μπαγιού.
~
Έβαλα πέτρες στις τσέπες του παλτού μου για να είναι ο χορός μου πιο αρμονικός, περνάω επίτηδες από πίσω σου και ψάχνω το βλέμμα σου στους καθρέφτες, περπατάω δίπλα σου σε άδειους δρόμους αποφεύγοντας χαμηλά κλαδιά και απόκοσμες σκέψεις, μα σε θέλω και νομίζω πως το καταλαβαίνεις αργά, σιωπηλά, ενώ μου μαθαίνεις με υπομονή τα πραγματικά ονόματα των χρωμάτων.
