Λα λα λα

Υποψιάζομαι αλλά δεν το έχω πει σε κανέναν πως θα έρθει μια μέρα που θα αναιρεί όλες τις προηγούμενες, την οποία οι επόμενες θα προσμένουν με λαχτάρα γιατί θα τις φέρει πιο κοντά, σου λέω αλήθεια, κάποιοι έχουν σώματα πλαστικά σε έντονα χρώματα, εύκαμπτα, κάποιες πόρτες παραμένουν ανοιχτές όσες φορές και να τις κλειδώσεις και τώρα τελευταία ένα σμήνος  παράξενες ιδέες έχουν φτιάξει φωλιά στο κεφάλι μου, γιατί όμως τόσα φώτα στο δρόμο, ποιός θέλει να δείξει τι σε ποιόν, παρόμοιες συζητήσεις διαφορετικοί άνθρωποι, αν σε άκουγα πιο προσεκτικά θα με έλεγες φίλο, αν σε κοιτούσα διαφορετικά θα γύριζες από την άλλη, σύρραψε αυτές τις μέρες στην καρδιά μου να μη ξεχαστούν ποτέ, δεν ξέρω τι όνομα να σου πω αν με ρωτήσεις πως με λένε σήμερα, όσο για την ηλικία μου, είμαι τουλάχιστον 21 και βάλε εσύ όσα χρόνια πιστεύεις ότι αξίζουν τα επόμενα, αφού λοιπόν μου κάνουν ακόμα τα παλιά μου ρούχα γιατί δε με ξύπνησες το πρωί για το σχολείο, μητέρα;

Κάνει λίγο ψύχρα απόψε κι ας καίνε τα φώτα τόσο πολύ, σταμάτα να χαμογελάς σαν Πέμπτη και συνέχισε το δρόμο σου, οι ταμπέλες στο δρόμο δεν δείχνουν ποτέ προς τα εμένα και είναι τόσο εύκολο να χαθείς αν δεν έχεις χαράξει στο δέρμα σου τις σωστές λέξεις. Απόψε συγχωρώ τους πάντες, να η ευκαιρία μας, τραγούδησε μαζί μου, κι αν έχουμε μεθύσει και δεν θυμόμαστε τα λόγια δεν πειράζει, ας ψιθυρίσουμε απλά λα-λα-λα.  

Ανοιχτό μπλε, σχεδόν γαλάζιο

 
 
H επιθυμία κρατάει ένα 38άρι smith & wesson και πλησιάζει, τόσο καυτή η άσφαλτος που κολλάει στα παπούτσια μας, ανήσυχο βλέμμα και μαλλιά μπλεγμένα από τον άνεμο και το αλάτι, αντέχω στη σκέψη μιας νέας σύγκρουσης μα το τραπέζι έχει πάνω μόνο κεριά και τα παράθυρα τυφλά, οι κουρτίνες τρελλάθηκαν στον άνεμο, μούδιασε το δεξί μου χέρι, αυτό που χαιδεύω κι αυτό που σφίγγω γροθιά, θα κερδίσουμε κάτι από κάθε μας ήττα γιατί είμασταν ωραίοι εκείνο το βράδυ που έπεσαν οι μάσκες, θυμάσαι Βασίλη; όλα θα περάσουν, δεν πιστεύω στη συμμετρία, ούτε εκείνη σε εμένα, μα όλα συμβαίνουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο απλά ψάχνουμε τις στάχτες για το κομμάτι εκείνο του εαυτού μας που χάσαμε.

~

Ώστε έτσι είναι λοιπόν όταν σταματάει ο χρόνος, όταν εμείς φύγουμε όλη αυτή η ομορφιά θα μείνει εδώ να τη δει κάποιος άλλος, εμείς απλά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τα πουλιά στο ζεστό τους νότο, πες μου, πρόλαβε ποτέ κανείς να κάνει ευχή σε αστέρι που πέφτει, δεν είμαι καλός στο να δίνω υποσχέσεις κι είμαι ακόμα χειρότερος στο να τις κρατάω, άργησα αλλά στο τέλος κατάλαβα γιατί είσαι απόψε εδώ, ξέρεις, από ψηλά όλοι φαίνονται τόσο μικροί, ας κάνουμε το τελευταίο τσιγάρο αλλά πρόσεχε, αυτό που πραγματικά χρειάζομαι είναι ένα νόμισμα να ξεπληρώνει όλα τα χρέη και ένα φιλί να βάλει τέλος σε όλα τα φιλιά.
 
 
 
 
 

Μικρή Άρκτος II

Πάρε με στα χέρια σου και παίξε μαζί μου, σπάσε με αν θέλεις αλλά μη με δώσεις σε άλλον, κέρασέ με southern και αλμυρά μπισκότα, άσε το αλάτι από τη θάλασσα πάνω σου και βάλε να παίζει snowy in f# minor, μείνε σοβαρή και κοίτα το φεγγάρι, το ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι τις πόλεις τις αγαπάμε γιατί είναι φτιαγμένες από τσιμέντο, σάρκα, μέταλλα σκουριασμένα και επιθυμίες, γίνε για λίγο ένα κόκκινο μπαλόνι και σου υπόσχομαι πως θα γίνω ένα παιδί για να σε χάσω από τα χέρια μου, αν έγραφα την ιστορία από την αρχή στο λέω πως θα έκαιγα ξανά τη Ρώμη, μη ρωτήσεις γιατί αν δεν είσαι προετοιμασμένη για την απάντηση, απόψε λοιπόν θα ήθελα όλα να είναι ασπρόμαυρα και να έκανες παράξενα σινιάλα με τα χέρια σου, να έδινες παράξενα φιλιά με τα χείλη σου και εγώ να έβγαζα αγκάθια και να σε κοιτούσα από μια μεριά σιωπηλός, μεθυσμένος, βυθισμένος σε μια θάλασσα σκοτεινή να πιάνομαι από τα μαλλιά μου.