Άφησα το σώμα μου δανεικό και ξεσκέπαστο
τα χρόνια πέρασαν έτσι, με μιαν ανάσα καυτή καλοκαιρινή
ήπια όσο περισσότερο μπορούσα και το κρασί
σώθηκε
μέτρησα τις ώρες σε σπασμούς μέχρι που
φύσηξε ο άνεμος και το Βιβλίο γύρισε επιτέλους
σελίδα.
Με ένα μακροβούτι να σε φτάσω, να αγγίξω
τα πόδια σου στο βυθό, στη θάλασσα που πνίγονται
οι στεναγμοί μου τα νερά είναι πράσινα η άμμος
λευκή και τα όνειρα μου μαύρα, καβουρνιασμένα
ξεχασμένα στον ήλιο.
Τα χέρια μου κρέμονται από καιρό ξεχασμένα στους
ώμους.
